CLOSER

een duo-expositie met werken van
CARLOS CABALLERO - LENA MARIE EMRICH


LENA MARIE EMRICH (°1991, Göttingen, Duitsland) is een beeldhouwer die werkt
tussen België en Duitsland. Haar praktijk beweegt zich vloeiend tussen
conceptueel onderzoek en materiële precisie, waarbij ze vaak sculpturale vormen combineert
met fragmentarische poëzie. Emrich onderzoekt de sociale en
esthetische rol van rigide objecten en tilt deze op subtiele wijze naar een hoger
niveau via minimale, maar doelgerichte ingrepen. Samenwerking en
een diepgaande betrokkenheid bij systemen van waarde, bescherming en
aanwezigheid staan centraal in haar werk.
Haar tentoonstellingen vonden plaats in onder andere Import Export Gallery, Warschau (2025),
Office Impart, Berlijn (2024), DS Gallery, Parijs (2024), Kunsthalle Osnabrück, Kunstverein Göt-
tingen, Kunstraum LLC, New York, en het Sprengel Museum, Hannover.
Haar werk maakt deel uit van verschillende publieke en private collecties,
waaronder het Sprengel Museum, de Burger Collection, de Giancarlo Ligabue Foundation, de
ADAC Collection en de Marval Collection.
We zijn vereerd om de eerste Belgische tentoonstelling van Lena Marie Emrich te mogen
presenteren in onze galerie in Kortrijk!

CARLOS CABALLERO (° 1983, Camagüey, Cuba) woont en werkt in Gent, België.
Zijn ‘stille’ oeuvre is als een frisse rimpeling in het water, drijvend op het verwerken van nuances,
details en compositorisch-ruimtelijke verschuivingen, zowel qua kleur als motief.
Zijn schilderijen zijn doorgaans klein van formaat; een schaal die hem toelaat geconcentreerd
en nauwkeurig te werken. De beelden ogen onberispelijk, bijna geometrisch exact, en onthullen
weinig tastbare informatie. De toeschouwer bevindt zich in een dunne dialoog met een visuele
taal die cryptisch-abstract blijft.
En toch, wie zijn geduld op de proef stelt, merkt dat de motieven in de schilderijen deels verwij-
zen naar typografie en naar suggesties van architecturale details. Carlos Caballero’s schilderijen
‘roepen’ die informatie niet uit; het zachte en gelijkmatig aangebrachte acrylverfgebruik brengt
rust en laat de (aandachtige) kijker het verhaal vertellen.
De monochrome, vlakke verflaag leent zich uitstekend voor de spaarzame introductie van
‘elementen’ die, onafhankelijk van elkaar, een ‘gesprek’ aangaan. Dit ‘levende’ oeuvre, constant
en traag voortschrijdend, zou men kunnen omschrijven als een lineaire beeldsequentie.